Rehabilitacja i osteopatia stomatologiczna

Staw skroniowo-żuchwowy często bywa przyczyną problemów, które pozornie nie są z nim związane. Dzieje się tak ze względu na jego liczne powiązania zarówno ze strukturami układu mięśniowego-szkieletowego jak i układu nerwowego. Ciężko jest wymienić wszystkie przyczyny występowania zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego. Najczęściej występujące to wady zgryzu (np. przodo lub tyłozgryz), a do ich powstawania przyczyniają się nieprawidłowe nawyki, np. częste żucie gumy. Każda poważna interwencja stomatologiczna zostawia ślady napięciowe w mięśniach i wiązadłach okolicy stawu skroniowo-żuchwowego. Często okazuje się, że to on jest przyczyną bólów zębów, w których stomatolog nie widzi przyczyny. Obecnie pozytywny wpływ pracy manualnej ze stawem zauważają lekarze stomatolodzy oraz ortodonci, zalecając wizyty u fizjoterapeutów jako element wspomagający leczenie ortodontyczne

Najczęstsze dolegliwości:
– bóle i trzaski stawu skroniowo-żuchwowego
– Bóle głowy
– Zaciskanie zębów
– Bóle zębów
– Ograniczenie i/lub nieprawidłowy tor ruchomości żuchwy
– Zgrzytanie zębami (bruksizm)
– Piski i/lub szumy uszne
– Uczucie zatkanego ucha
– Bóle odcinka szyjnego kręgosłupa
– Bóle i ograniczenia ruchomości barków

 Pacjenci z przewlekłymi problemami tej okolicy zwykle skarżą się również na dolegliwości w odcinku szyjnym oraz piersiowym kręgosłupa, co ma wpływ na postawę całego ciała. Duża ilośc napięć znajdujących się po przedniej stronie ciała wymusza postawę z głową i barkami wysuniętymi ku przodowi. Z czasem dojdzie do kont napięcia po tylnej stronie ciała, prowadzi to do wytworzenia mechanizmu błędnego koła, w przerwaniu którego pomóc może jedynie skuteczna fizjoterapia.
 Konsekwencje, które niesie ze sobą przewlekły problem okolicy stawu skroniowo-żuchwowego są dla pacjenta dość poważne. Zazwyczaj zaczyna się od problemów na poziomie lokalnym, czyli bólu lub zaburzenia funkcji samego stawu. Nierozwiązany problem będzie stopniowo angażował inne tkanki. W pierwszej kolejności będą to mięśnie okolicy głowy i szyi, co spowoduje występowanie min. bólów głowy i kręgosłupa szyjnego, a także zaburzenie ruchomości odcinka szyjno-piersiowego kręgosłupa. To z kolei może przyczynić się do szybszego występowania dyskopatii czy problemów z ruchomością barku.

 Leczenie zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego w pierwszej kolejności musi obejmować dokładną diagnostykę funkcjonalną. W trakcie zbierania wywiadu musimy dowiedzieć się o wszystkich dolegliwościach aktualnie występujących w organizmie pacjenta, aby precyzyjnie odnaleźć inne obszary powiązane z problemem stawu skroniowo-żuchwowego oraz poddać je terapii. Leczenie lokalne skupiające się tylko na okolicach stawu przynosi bardzo dobre rezultaty w szybkim łagodzeniu dolegliwości bólowych. Natomiast praca nad resztą ciała pozwala pozbyć się wszystkich wzorców napięciowych, dzięki czemu minimalizujemy ryzyko nawrotu problemu w przyszłości. Tylko takie postępowanie jest w stanie trwale wyeliminować problem.